Habsburški mit u austrijskoj modernoj književnosti

Poznati talijanski germanist objavio je 1963. prvu u nizu književnih studija koje se bave pluralizmom literarnog nasljeđa prostora Srednje Europe. Važna je jer stoji na početku golemog niza povijesnih, književnoznanstvenih i kulturoloških studija koje se bave habsburškim kompleksom, jedinstvenim kulturno-povijesnim nasljeđem Srednje Europe. Kasnije studije, poput onih iz pera Schorskea, Johnstona, Le Ridera ili Judsona, ali i eseji Kundere, Konrada ili Sebalda, teško su zamislivi bez Magrisova pionirskog rada. Njegov koncept habsburškog mita, oprimjeren nizom referencija na radove poznatih i zaboravljenih austrijskih autora, primarno se odnosi na austrijsko-imperijalni narativ i kao takav je suprotstavljen nizu drugih, nacionalno određenih narativa bivše Habsburške Monarhije. Inovativnom se može smatrati Magrisova teza o supranacionalnom narativu (habsburškom mitu) koji se formira u prvoj polovici 19. stoljeća i predstavlja svojevrstan odgovor na izazove pred kojima se Monarhija našla naočigled uspona pokreta nacionalne emancipacije. Riječ je o istraživačkom konceptu koji, premda utemeljen prije šezdesetak godina, još uvijek omogućuje da se sagleda kompleksnost Monarhije, koja je – kako danas znamo – bila znatno više od "tamnice naroda"; s druge pak strane, Magrisov koncept ni u kojem se slučaju ne svodi na idealiziranje davno potonulog carstva, naprotiv, on nudi korisne alate za kritičko sagledavanje cjelokupne srednjoeuropske/habsburške problematike.

Njegov koncept habsburškog mita osvrt je na radove austrijskih autora poput Werfela, Rotha i Musila i referira se na austrijsku imperijalnu književnost u odnosu prema ostalim nacionalnim književnim tradicijama Austro-Ugarske. Ističe se teza o utopijskom habsburškom mitu s početka 19. stoljeća s motivom prolaznosti kao reakciji na izazove Monarhije suočene s pokretima političkog osamostaljenja regija propalog dunavskog carstva.

Sva djela autora nađite na: Magris